Analiza fraszek Jana Twardowskiego

Jan Twardowski żył w latach 1915-2006, był poetą oraz księdzem. Jego twórczość była przykładem współczesnej liryki religijnej. W swoich utworach często odwołuje się do piękna przyrody, kwestiach ważnych dla człowieka. 

Opracowanie wybranych fraszek Jana Twardowskiego

– Fraszka jest krótkim utworem lirycznym, zazwyczaj wierszowanym lub rymowanym. Fraszki często charakteryzują się tematyką humorystyczną, satyryczną bądź ironiczną.

– Pierwsze fraszki powstawały już w starożytności i nawiązywały one do epigramatu, którego twórcą był Symonides z Keos.

– Fraszki dzielą się na wiele rodzajów, są wśród nich m.in. satyryczne, miłosne, historyczne, biesiadne, filozoficzno-refleksyjne, religijne czy patriotyczne.

– Jan Kochanowski jako pierwszy pisał fraszki w języku polskim. Późniejsi twórcy również sięgali po ten gatunek poezji.

 Nie łabędzi śpiew

W śpiewie łabędzim

patos odawanie

wolę prawdziwe śmieszne

spóźnione kukanie

Lipków, lipiec 1996

– Fraszka mówi o tym, że od patosu lepsze jest to, co bardziej przyziemne i bliżej nas. Jest to bardziej prawdziwe, choć nieraz może wydawać się śmieszne. Powinniśmy więc doceniać codzienność i nasze powszednie życie, które może nie są zbyt wzniosłe, jednak w nich udowadniamy swój etos człowieka.

Milknie słowik

flet puzon głośne

jak bęben nazwiska

gdy przyjdzie cierpieniu

przyglądać się z bliska

1996

– W utworze poruszony jest temat cierpienia, która zazwyczaj odbywa się w ciszy. Prawdziwe cierpienie przyjdzie nam poznać nie na odległość, ale wtedy kiedy dotnie bezpośrednio nas lub naszych bliskich.

Ratunek (Niestały niezgrabny…)

Niestały niezgrabny

jak mamut na balu

staromodny

grzeszny

tylko śmiech uratuje

żebym nie był śmieszny

1996

– Podmiot liryczny we fraszce wymienia swoje cechy i ma do siebie dość krytyczny stosunek. Mówi on, że jest niezgrabny, staromodny, wiekiem nie pasuje do towarzystwa, dlatego jedynie śmiech i wesołość może go uratować przed ośmieszeniem się.

Źródło: http://literatura.wywrota.pl/