Juliusz Słowacki – wieszcz narodowy

Krótki życiorys Juliusza Słowackiego

Juliusz Słowacki urodził 4 września 1809 roku. Swoją młodość spędził na tak zwanych Ziemiach Zabranych, gdzie angażował się w życie społeczne i polityczne regionu. W tym miejscu uwidocznił się ponadto niepospolity talent pisarski młodego mężczyzny. Rozwijająca się twórczość została na krótko przerwana uczestnictwem w nieudanym powstaniu listopadowym, po którym poeta udał się w daleką podróż emigracyjną do Francji. Podczas tego okresu eksplorował, przelewał swoje przemyślenia na kartki papieru oraz wspierał liczną Polonię na obczyźnie. Do rodzimego kraju wrócił ponownie pod koniec lat czterdziestych XIX wieku, jednakże wkrótce potem aresztowano go, a następnie odesłano do Paryża. W stolicy Francji zmarł prawdopodobnie na gruźlicę w 3 kwietnia 1849 roku, pozostawiając po sobie ogromną spuściznę tekstów literackich. Więcej o Juliuszu Słowackim dowiesz się na stronie poezja.org.

Biografia rozszerzona Juliusz Słowackiego

Twórczość

Słowacki był nad wyraz płodnym pisarzem; Jego większość prac literackich ukazała się w 17 tomach. Przyglądając się dość szczegółowo artystycznej spuściźnie, można dostrzec w niej 25 dramatów i ponad 250 innych dzieł poetyckich. Jako twórca eksperymentował z co najmniej kilkoma, odrębnymi gatunkami sztuki. Swój ślad położył w tragediach, wierszach lirycznych, krytykach literackich, listach, czasopismach i wspomnieniach, fragmentach niedokończonych powieści, czy w końcu broszurach politycznych. Trudnił się ponadto tłumaczeniem książek oraz dokumentów urzędowych. Jego korespondencje do matki należą do najlepszych przykładów tego nurtu w całej literaturze polskiej. Chociaż większość prac stanowiła przykłady ambitnej polszczyzny XIX wieku, próbował swoich sił w dialekcie paryskim języka francuskiego („Le roi de Landawa”, „Beatrice Cenci”). Wiele dzieł Juliusza Słowackiego ukazało się dopiero pośmiertnie, często pod zmienionymi od pierwowzoru tytułami, gdyż Słowacki wielokrotnie modyfikował lub nie podawał szerszej publiczności nazw własnych utworów. Polak zostawił również notatki o pracach, których nigdy nie rozpoczął lub ich proces twórczy przerwano na samym początku.

Dzieciństwo

Słowacki urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu na Wołyniu, dawnej części Rzeczypospolitej Obojga Narodów, potem Cesarstwa Rosyjskiego, a współcześnie Ukrainy. Jego ojciec zmarł w 1814 roku, pozostawiając Juliusza wyłącznie pod opieką matki Salomei Słowackiej, prawdopodobnie pochodzenia ormiańskiego. Prowadziła salon literacki, w którym młody chłopiec miał możliwość spotykania wielu wpływowych osób. To tam w 1822 roku trzynastolatek spotkał pierwszego z Trzech Wieszczów literatury polskiej Adama Mickiewicza. Słowacki kształcił się wówczas w lokalnym liceum oraz w gimnazjum przygotowawczym Uniwersytetu Cesarskiego w Wilnie. Następnie studiował prawo. Pod koniec lat dwudziestych XIX wieku przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę w Komisji Rządowej Kongresu ds. Przychodów i Skarbu. W 1830 roku wybuchło powstanie listopadowe. Po jego klęsce wstąpił do sztabu dyplomatycznego rządu polskiego, na czele którego stał książę Adam Jerzy Czartoryski.

Emigracja i dalsze życie

Słowacki, podobnie jak wielu swoich rodaków, zdecydował się pozostać we Francji jako uchodźca polityczny. Następnie, gdyż w latach 1833-36 mieszkał w Szwajcarii, gdzie tworzył liczne tomiki poezji. Po opuszczeniu alpejskiego państwa wyruszył w podróż, która rozpoczęła się we Włoszech. W Rzymie poznał i zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim, ostatnim z Trzech Wieszczów. Ten uchodzi wedle historyków za pierwszego, poważnego krytyka literackiego twórczości Juliusza. Latem 1843 i kolejnego roku Słowacki podróżował do miejscowości Pornic na wybrzeżu Atlantyku w Bretanii. Zaś pod koniec lat czterdziestych XIX wieku przyłączył się do grupy podobnie myślących, młodych zesłańców, zdeterminowanych, by wrócić do Polski i odzyskać niepodległość. Aresztowany przez pruską policję tuż po przekroczeniu granicy został odesłany do Paryża. Tam zmarł na gruźlicę, a 5 kwietnia 1849 roku pochowano ciało artysty na cmentarzu Montmartre.

Ciekawostki

Słowacki początkowo zdobywał pieniądze na utrzymanie dzięki inwestycjom giełdowym na bazie pieniędzy otrzymywanych przez matkę.

Poetę uznaje się za pierwszego wyznawcę oraz ideologa filozofii genezyjskiej, która opierała się na podziale bytów na warstwę duchową i cielesną oraz interakcjom między nimi. W ten sposób artysta chciał przekazać potomnym swoją wizję człowieka w walce o niepodległość kraju.

Doczesne szczątki Juliusz Słowackeigo zostały ekshumowane i przewiezione do ojczystego kraju na polecenie Józefa Piłsudskiego. Uroczyście złożono je w krypcie na krakowskim Wawelu.