„Janko Muzykant” to jedna z najbardziej znanych nowel Henryka Sienkiewicza, a oprócz tego lektura goszcząca w kanonie od wielu, wielu lat. W opracowaniu znajduje się streszczenie wydarzeń, problematyka oraz główne cechy utworu.
Opracowanie noweli „Janko Muzykant” – najważniejsze fakty i problematyka
– Henryk Sienkiewicz napisał utwór podczas swojego pobytu w Paryżu, w 1879 roku
– Tytuł utworu to zarazem nazwa głównego bohatera. Przydomek „Muzykant” wskazuje na jego cechy, czyli zamiłowanie do muzyki oraz jednocześnie pochodzenie chłopca, gdyż takie określenia są charakterystyczne dla mieszkańców wsi.
– Akcja dzieje się pod koniec XIX wieku, miejscem jest bliżej nieokreślona polska wieś.
– „Janko Muzykant” to nowela z wątkiem biograficznym – poznajemy tu życie tytułowego bohatera.
– Nowela jest opowiadana z punktu widzenia trzecioosobowego, wszystkowiedzącego narratora. Nie ma w niej jednak bezpośrednich komentarzy do przedstawianej rzeczywistości. Narrator skupia się bardziej na opisie świata przedstawionego, a w szczególności na jego dźwiękach, czyli tym, na co szczególnie wrażliwy był Janko Muzykant.
– W lekturze przedstawiona jest problematyka ludowa oraz dziecięca. Janko Muzykant jako dziecko, jest bezradny wobec rzeczywistości.
– Janko Muzykant wyróżnia się spośród mieszkańców wsi – jest wrażliwy na muzykę oraz ma talent w tym kierunku. Jednak nie ma szans na odmienienie swojego losu i jego zamiłowanie do muzyki przysparza mu jedynie kłopotów. Jego talent nie obchodzi osób ze wsi lub wyższych klas społecznych, które ani myślą szukać talentu wśród mieszkańców wsi a wolą wspierać utalentowanych ludzi spoza kraju.
Streszczenie wydarzeń w lekturze „Janko Muzykant”
1. Przy narodzinach Janka, kobiety wiejskie nie dają szans na przeżycie ani dziecku, ani matce. Zaczynają już żegnać obojga z tego świata, nad kobietą zapalają gromnicę, a chłopiec zostaje ochrzczony jako Jan. Jednak zarówno matka, jak i dziecko nie umierają.
2. Janko ma dziesięć lat i jest dość nietypowym dzieckiem. Miał szczególne zamiłowanie do muzyki i w każdych okolicznościach słyszał muzykę. Grał na tym ,co miał pod ręką – źdźbłach trawy, podczas rozrzucania gnoju grał na widłach :-). Czy to w lesie, czy na polu, wszędzie słyszał dźwięki i uwielbiał o tym rozmawiać. Matka łajała go za ciągłe mówienie o muzyce i nie pozwalała chodzić do kościoła, gdyż słysząc organy, Janko dziwnie się zachowywał.
3. Pewnej nocy Janko zakradł się pod karczmę, by posłuchać muzyki. Chłopiec marzył o skrzypcach, by na nich grać. Jednak nie dane było mu słuchać tej muzyki, gdyż został przepędzany do domu.
4. Janko zrobił sobie skrzypce z gonta i włosienia końskiego, jednak nie wydawały one takiego dźwięku, jak skrzypce z karczmy. Chłopak coraz bardziej chudł, jednak ciągle marzył o posiadaniu prawdziwych skrzypiec.
5. Janko odkrył, że wieczorami lokaj pracujący na dworze gra na skrzypcach. Zakradał się tam i słuchał muzyki.
6. Pewnego wieczora nikogo nie było w dworze, zakradł się do pomieszczenia w którym przechowywano skrzypce. Kiedy przyglądał się skrzypcom, ktoś ze służby go schwytał i zbił.
7. Następnego dnia chłopiec musiał stawić się u wójta przed sądem. Ławnicy nie chcieli sądzić zabiedzonego chłopca jako złodzieja, postanowili że Stach go wychłoszcze stójką. Ten wziął go do stodoły i pobił, aż jego krzyki umilkły.
8. Matka bierze konającego chłopca do domu. Chłopiec przed śmiercią zadaje pytanie marce, czy Bóg da mu w niebie prawdziwe skrzypce. Na co matka mu odpowiada, że na pewno dostanie upragniony instrument.
9. W epilogu jesteśmy świadkami sceny, kiedy do dworu państwo wracają z Włoch. Zachwyceni rozmawiają o tym kraju i o tym, że jest tam wiele utalentowanych ludzi, których można wesprzeć.