Frances Hodgson Burnett jest znana z takich książek, jak „Tajemniczy Ogród”, „Mały Lord” i właśnie „Mała Księżniczka”. W swoich dziełach porusza problematykę społeczną oraz los dzieci. Lektura „Mała Księżniczka” powstała w 1888 i do dziś cieszy się sporym powodzeniem.
Opowiada o dziewczynce, Sarze Crew, córce angielskiego oficera. Ojciec Sary jest bogatym człowiekiem, który nie rozpieszcza córkę. Dziewczyna nie ma matki i wychowuje ją jedynie ojciec. Sara z ojcem przez sporą część życia mieszkała w Indiach, aż ten postanowił ją wysłać do pensjonatu w Anglii.
Streszczenie wydarzeń w książce „Mała księżniczka”
2. Sara otrzymuje duży pokój ze wszelkimi wygodami. Do swej dyspozycji ma również francuską pokojówkę, powóz, kucyk i prawników, którzy będą dbali o regulowanie jej wydatków.
3. Sara wraz z ojcem ruszają na zakupy. W sklepie kupują ubrania, książki i lalkę, którą Sara nazywa Emilką.
4. Przychodzi czas rozstania z ojcem. Ojciec Sary musi wracać do Indii,po jego wyjeździe Sara leży przed kominkiem na skórze tygrysa, którego upolował dla niej ojciec.
5. W pensjonacie pojawienie się Sary wywołuje spore poruszenie. Zarówno nauczycielki, jak i dziewczyny plotkują o nowej, bogatej uczennicy.
6. Rozpoczynają się lekcje. Do tej pory Lawinia Herbert była najlepszą uczennicą, najlepiej ubraną i stawianą zawsze na pokaz. Jednak to miano przypada Sarze, która jest inteligentna, grzeczna i najlepiej ubrana. Lawinia przez to jest zła na cały świat i złośliwa w stosunku do Sary.
7. Również panna Minchin nie przepada za Sarą, gdyż uważa, że obnosi się ze swoim bogactwem. Na pierwszej lekcji upomina Sarę, że powinna się uczyć francuskiego, skoro ma francuską pokojówkę. Dziewczynka próbuje jej powiedzieć, że zna ten język, jednak nauczycielka nie daje jej dojść do słowa. Dopiero nauczyciel francuskiego, pan Dufrage, widzi że dziewczynka dobrze zna ten język i tłumaczy to pannie Minchin.
8. Sara zauważa, że pewna dziewczynka wpatruje się w nią z zachwytem. Na przerwie ją poznaje i okazuje się, że jest to Ermengarda Sent John. Dziewczynka opowiada o swoim ojcu, który jest bardzo uczony i oczekuje od córki najlepszych ocen. Jednak Ermengarda tłumaczy Sarze, że ma z ojcem kiepską więź i ojciec chyba nie wie, jak poradzić sobie z jej wychowaniem.
9. Po lekcjach Sara pokazuje nowej koleżance swój pokój, Emilkę i opowiada nieco o sobie.
10. Pewnego dnia Sara słyszy w jednej z sal wrzaski małej dziewczynki, która krzyczy że nie ma mamy. Panna Amelia, siostra panny Minchin, próbuje ją uspokoić, jednak widząc Sarę, umyka z pokoju. Sara zostaje z płaczącą dziewczynkę, kiedy ta się uspokaja, tłumaczy jej, że ona też nie ma mamy. Dziewczynka ma na imię Lotka i Sara zaprasza ją z koleżankami na podwieczorek do swojego pokoju.
11. Sara zaczyna być znana szczególnie wśród młodszych dziewczynek z tego, że pięknie opowiada bajki. Pewnego dnia do sali wchodzi pomywaczka niosąc węgiel. Przysłuchuje się opowiadaniu Sary i zapomina o swoich obowiązkach. Podczas tego węgiel wypadł jej z pieca i dziewczyna się oparzyła. Kiedy krzyknęła, wszyscy ją zauważyli. Lawinia oburza się, że pomywaczka podsłuchiwała bajki. Na to Sara odpowiada, że każdy ma prawo do słuchania bajek. Później Sara wypytuje swojej pokojówki Mariety, kim jest ta dziewczyna. Ta jej mówi, że to Rózia, biedna, wychudzona i pomiatana przez wszystkich dziewczyna.
12. Pewnego dnia Sara zastaje Rózię śpiącą na swoim fotelu. Wydaje się, że dziewczyna padła ze zmęczenia, gdyż w ręku ma ciągle szufelkę węgla. Róża myślała, że Sara będzie zła, jednak ta odpowiada, że nic nie szkodzi, że zasnęła w jej pokoju. Sara daje Róziy trochę jedzenia i tak zaczyna się ich przyjaźń.
13. Nadchodzą urodziny Sary i dziewczynka zostaje obsypana górą prezentów od ojca. Również Rózia może z daleka przyglądać się zabawie dziewczynek. W trakcie trwania imprezy, wchodzi panna Minchin, która prosi dziewczynki o wyjście, gdyż musi z Sarą porozmawiać.
14. Do panny Minchin przybywają prawnicy pana Crew. Mówią jej, że zmarł on na febrę, nie zostawił żadnego majątku i ona musi uregulować ostatnie wydatki. Panna Minchin jest wściekła i grozi, że wyrzuci Sarę na bruk. Rózia schowana pod stołem cicho pochlipuje na taką wiadomość.
15. Panna Minchin decyduje, że Sara będzie musiała odpracować wszystkie swoje wydatki. Odsyła jej służbę i sprzedaje jej rzeczy. Sarze zostaje jedynie lalka Emilka.
16. Panna Minchin kazała ubrać Sarę w czarną, przykrótką sukienkę i przywołać do siebie. Powiedziała jej o tym, że będzie teraz robić to co Rózia, spać na poddaszu i pomagać w nauce mniejszym dziewczynkom.
17. Sara udaje się do swojego nowego pokoju, który jej mały, brzydki i zimny. Łóżko jest twarde a materac podarty. Dla Sary jest to najgorsza noc w życiu. Dziewczynki szybko dowiadują się, co się stało z Sarą. Lawinia wraz ze swoimi koleżankami śmieje się z niej, Ermengarda jest przerażona jej stanem i początkowo ją omija, jednak później nadal się przyjaźni z Sarą. Mała Lotka dziwi los Sary i jest przerażona jej nowym pokojem, jednak nadal ją kocha.
18. Sara teraz głoduje, wykonuje najgorsze roboty i mieszka w pokoju, w którym harcują myszy. Postanawia, że nie ugnie się i ratunkiem jest dla niej wyobraźnia. Wymyśla sobie bajeczne krainy i miejsca w swojej głowie. To pozwala jej przeżyć te trudne chwile.
19. Sara wyobraża sobie, że w oknie naprzeciwko niej mieszka jej przyjaciółka lub że jest więźniem w Bastylii. Po pewnym czasie Sara zauważa, że w tym domu mieszka chory i bogaty człowiek, który ma meble w indyjskim stylu, wydaje się jednak nieszczęśliwy.
20. Sara idąc po sprawunki, znajduje 4 pensy. Kupuje sobie bułki. Widząc jednak wychudzoną dziewczynę w piekarni, daje jej niemal wszystkie bułki, sobie zostawiając tylko jedną.
21. Pewnej nocy Sara słyszy dziwne hałasy w nocy. Budzi się i zastaje swój pokój odmieniony. W kominku jest ogień, na stole jest jedzenie i ciepła herbata. Sara budzi Rózię i wspólnie zjadają posiłek. Od tej pory co pewien czas zastaje coś nowego w swoim pokoju, a to podomkę, a to grubą kołdrę.
22. Sara zaprzyjaźnia się z małpką, która wspięła się po dachu do jej pokoiku. Za małpką przychodzi indyjski laskar. Sara zaczyna z nim rozmawiać i służący już wie, kim jest Sara.
23. Sara spotyka się z schorowanym sąsiadem, który okazuje się być sprawcą przemiany jej pokoiku. Wujek Tom jest kolegą ojca, któremu pomagał w interesach przy kopalni diamentów. Uważa on, że wpędził go w chorobę i chciał zadośćuczynić Sarze. Bierze Sarę i Rózię z pensjonatu panny Minchin.
24. Sara odtąd żyje z wujem Tomem w spokoju i dostatku. Pamięta również o głodnej dziewczynce z piekarni. Jedzie tam chcąc przekazać fundusz piekarzowi, by karmił głodne dzieci. Na miejscu okazuje się, że głodna dziewczynka, Anna, została adoptowana przez żonę piekarza.
Autorem wpisu jest Kania Malutka