Kolejna z epok literackich była bardzo ważna dla polskiej literatury. Choć wpływ
literatury europejskiej był zauważalny, to literatura w Polsce osiągnęła własny, niepowtarzalny styl. Młoda Polska uważana jest za jedną z ważniejszych epok literackich w polskiej literaturze. Nic dziwnego, że w literaturze współczesnej można zauważyć wiele odwołań i nawiązań do tej epoki literackiej.

Literatura okresu Młodej Polski

Epoka literacka określana jako Młoda Polska, jest powrotem do idei romantycznych. Twórcy dzieł literackich czerpali z fantastyki, symbolizmu czy ekspresjonizmu. Literatura w owym czasie dorobiła się wielu znaczących dzieł literackich, które ponownie zahaczają o tematy związane z niepodległością Polski oraz fantastyką. Ważna też stała się sama postać autora. Jego pozycja urosła do rangi wieszcza, postaci wybitnej choć tragicznej.

Książki, które zapisały się na trwale w kanonie literatury

Dzięki swojemu nietypowemu podejściu do literatury, twórcy dzieł literackich z okresu Młodej Polski uznawani są za awangardowych i oryginalnych. W owej epoce literackiej na piedestale znalazły się uczucia i emocje, ich ekspresjonizm i symbolizm. Literatura w tej epoce literackiej miała tendencje do mieszania stylów i wykorzystywaniu nietypowych środków wyrazu. W owej epoce literackiej tworzyło wielu wybitnych poetów i pisarzy jak Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Jan Kasprowicz, Stanisław Wyspiański, Stefan Żeromski, Gabriela Zapolska,  Tadeusz Boy-Żeleński, Stanisław Przybyszewski, Władysław Stanisław Reymont czy Leopold Staff.