Książki mają tą niezwykłą cechę elastyczności, która pozwala im zaadaptować się do zmiennych trendów i najróżniejszych nurtów w literaturze. Nie inaczej jest z realizmem magicznym, który został przechwycony ze sztuk plastycznych. Sam termin realizmu magicznego pojawił się w Niemczech w latach 20. XX wieku i dopiero w kolejnej epoce literackiej poznawała go szersza publiczność. W plastyce realizm magiczny skupiał się na tym co dziwne i niezwykłe w rzeczywistości, odwołując się do wyobraźni.
Realizm i magia w jednej książce?
Choć zestawienie to może wydawać się niemożliwe do pogodzenia ze sobą, to te dwa elementy można znaleźć w książkach zaliczanych do nurtu realizmu magicznego. Autorzy Ci wplatali wątki fantastyczne, nierealne w opis codzienności. Dzięki temu można było mieć wrażenie o tym, jakby mistyczne zdarzenia zdarzają nam się na co dzień, tyle że ich nie zauważamy. Dzięki temu czytelnicy mogą doświadczyć magicznego świata, którego porządek wydaje się być spójnym opisem rzeczywistości, w której żyjemy. Nic dziwnego, że książki realizmu magicznego zyskały ogromne rzesze czytelników, którzy mogli zaznać ciekawej fabuły i zarazem niezwykłego, magicznego świata. Realizm magiczny odnosi się przede wszystkim do niemocy wytłumaczenia ludzkich emocji i zachowań za pomocą logiki i racjonalności. Magia i odrobina fantastyki pomaga lepiej wytłumaczyć i zrozumieć otaczający nas świat.
Dzieła literackie z nutką magicznego polotu
Książki z gatunku literatury realizmu magicznego znajdą czytelników wśród osób doceniających wartką fabułę i ciekawych bohaterów, jak i marzycieli widzących świat w nieco bardziej fantastyczny sposób. Literatura ta spaja łączy te dwa sposoby patrzenia na rzeczywistość w spójną całość. Choć realizm magiczny kojarzy się głównie z dziełami literackimi autorów pochodzących z Ameryki Łacińskiej, to także w innych częściach świata powstawała literatura o takim sposobie patrzenia na rzeczywistość. Pojęcie realizmu magicznego odnosi się do takich autorów jak Julio Cortázara „Gra w klasy”, Gabriela García Márquez „Sto lat samotności„, Laury Esquivel „Przepiórki w płatkach róży” czy Isabel Allende „Dom dusz”. Powieści te są uznawane za najważniejsze dzieła literackie literatury współczesnej a zarazem sztandarowe pozycje realizmu magicznego. Obecnie za książki należące do realizmu magicznego uznawane są również dzieła literackie kojarzone z innymi nurtami. Za takie można uznać książkę „Mistrz i Małgorzata” autorstwa Michaiła Bułhakowa, „Blaszany Bębenek” Güntera Grassa czy „Pachnidło” Patrick Süskinda. Za popularność tego nurtu literatury można uznać fakt, że wiele z tych książek zostało zekranizowane lub przeniesione na deski teatru a ich twórców obsypano różnymi nagrodami w dziedzinie literatury.Podobnie jak wiele popularnych książek, niestety nie zostały one wpisane do kanonu lektur szkolnych.
