Sat-Okh czyli Stanisław Supłatowicz jest autorem książki „Biały Mustang”. Autor według swoich relacji urodził się w Kanadzie, w osadzie Indian w dorzeczu rzeki Mackenzie. Jego matka była uciekinierką z Syberii i wraz z synem przybyli w 1937 roku do Polski. Jego ojcem był wódz plemienia Szawanezów, Leoo-Karko-Ono-Ma (Wysoki Orzeł). Jednak jego pochodzenie, przodkowie i miejsce urodzenia budzą wątpliwości i nigdy nie zostały potwierdzone.
Sat-Okh, co w języku shawnee znaczy Długie Pióro, przybliżył legendy i mitologie Indian. W swoich pracach, takich jak „Biały mustang”, „Powstanie człowieka” czy „Głos prerii” opowiada o życiu wśród Indian, ich wierzeniach i mitologii. Książka „Biały mustang” została wydana w 1959 roku i stanowi zbiór opowiadań i legend plemienia Szawanezów, wśród których autor się wychował.
Streszczenie niektórych opowiadań z książki „Biały mustang”
Opowieść Indian o powstaniu człowieka
Wielki Wódz Gichy Manitou patrzył na piękny świat stworzony przez siebie. Jedyny niepokój Wielkiego Ducha budziły spory zwierząt o to, które jest najmądrzejsze i najsilniejsze. Wódz postanowił stworzyć króla przyrody, człowieka, którego będą się bały inne zwierzęta. Przygotował więc ognisko by wypalić człowieka z gliny. Jednak gałęzie na ognisko zostały spryskane przez grzechotnika jadem. Po stworzeniu człowieka okazało się, że jest on blady i przez jad grzechotnika ma zły charakter. W ten sposób Gichy Manitou stworzył rasę białą. Kolejna próba stworzenia człowieka również okazała się nieudana, gdyż wódz przypalił glinę i tak powstała rasa czarna. Dopiero za kolejnym razem stworzył on idealnego, pięknego, silnego i mądrego indiańskiego wojownika. Murzyna i białego człowieka Wielki Duch wyrzucił za wodę, jednak przestrzegł Indianina by żył mądrze i sprawiedliwie, gdyż inaczej zza wody powróci biały i czarny człowiek i odbiorą mu jego ziemie.
Biały mustang
Na ziemiach Tawasenty w plemieniu Dakotów u czarownika Niedźwiedziego Kła mieszkał chłopiec, który był silny i waleczny. Młody chłopiec już w wieku dziesięciu lat chwytał na lasso galopującego konia i sprawnie władał nożem i oszczepem. Czarownik wiedział, że chłopiec w przyszłości będzie kimś wielkim. Mały Uti przeszedł próbę krwi, odtańczył taniec prawdziwego mężczyzny i zyskał imię Ostry Wiatr. Kiedy dorósł, postanowił wyruszyć w góry by zdobyć żonę Pahajo, która mieszkała na wielobarwnej tęczy. Pahajo władała dzikim ptactwem i deszczem. Jednak przyszły mąż Pahajo musi zyskać akceptację jej ojca, Ducha Górskich Wodospadów. Podczas swojej wędrówki Ostry Wiatr pokonał złe duchy i rozrzucił je po pustyniach, lasach i rzekach. Oszczędził jedynie starego Isokę, który był stary i nikomu już nie zaszkodzi. Po wielu dniach Ostry Wiatr dotarł do Ducha Wodospadów Górskich, który mieszkał w skale. Poprosił go o rękę Pahajo, jednak Duch Wodospadów Górskich powiedział, że ten ją dostanie, kto przyprowadzi do niego Białego mustanga. Ostry Wiatr znalazł Białego mustanga, jednak przez długi czas nie mógł go złapać. Gonił więc konia, aż dotarli nad Czerwoną Rzekę. Jednak tam był zły duch Isoka, który zastawił pułapkę na Ostry Wiatr. Młodzieniec wpadł w pułapkę a Biały mustang popędził do puszczy. Kiedy Ostry Wiatr uwolnił się z pułapki, popędził do puszczy pozdrowił ją i jej władców. Władca leśny posłuchał go, nakazał drzewom szumieć, wilkom wyć a niedźwiedziom ryczeć. Biały mustang wystraszył i wypadł na równinę, gdzie czekał na niego Ostry Wiatr. Ten schwytał go na lasso i zaprowadził go do Ducha Wodospadów. Ten dał mu córkę, konia oraz nakazał przestrzegać zasad uczciwości w życiu. Ostry Wiatr został uniesiony w górę przez wiatr i zamieszkał z Pahajo na wielobarwnej tęczy.
