Historia dramatu sięga do czasów antycznych, podobnie zresztą jak innego gatunku literatury czyli liryki. Za początki dramatu uznaje się obrządki ku czci boga Dionizosa, a także misterii eleuzyńskich. Jednak w starożytnej Grecji dramat był ważną dziedziną literatury, która miała wpływ na kolejne epoki literackie.
Najważniejsze cechy tych dzieł literackich
Dramat ciężko nazwać książką w zwykłym rozumieniu. Choć ta literatura ma postać scenariusza, można znaleźć wiele radości w samym czytaniu tych dzieł literackich. Dramat może poruszać najróżniejsze tematy, każda epoka literacka rządziła się swoimi prawami w tym względzie. W okresie romantyzmu Mickiewicz czy Słowacki tworzyli dramaty romantyczne, Molier tworzył commedia dell’arte a w nowszych epokach literackich przyszedł czas na teatr absurdu, któremu zawdzięczamy utwory Mrożka czy Becketta. Przede wszystkim w dramacie istnieje podział na bohaterów książki, którzy mają przypisane swoje kwestie. Oprócz tego w tych dziełach literackich są również dodatkowe informacje o scenerii, strojach czy zachowaniu bohaterów, które nazywane są didaskaliami. Choć dramat jako książka docelowo miał być wystawiany na scenie, to nie ujmuje mu to kunsztu języka, barwnych postaci czy jakości literatury.
Książki nie tylko do czytania, ale i oglądania
Ten rodzaj literatury powstał z myślą o nawiązaniu nici z teatrem. Sam ednak już na polu literatury często zyskiwał sławę. Tak stawało się z najsłynniejszymi i najwybitniejszymi dziełami literackimi w kategorii dramat. W polskiej literaturze oczywiście najsłynniejsze stało się „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego, nie brak jednak innych twórców tej literatury jak Stanisław Mrożek, Aleksander Fredro czy Juliusz Słowacki. Również dzieła literackie Moliera, Eliota, Becketta czy Czechowa należą do uznanych i wystawianych na całym świecie. Książki te nie były wystawiane jedynie na deskach teatrów, ale doczekały się również swoich aranżacji muzycznych czy filmowych.
