Liryka jest przede wszystkim kojarzona z poezją. Słusznie, choć w obrębie tej literatury powstało mnóstwo odmian i różnych rodzai, które mogą zbliżać lirykę do epiki lub też być „czystą” odmianą wiersza. Dzieła literackie zaliczane do tego gatunku są przede wszystkim ekspresją uczuć, emocji i przeżyć wewnętrznych.
Historia literatury lirycznej
Liryka wzięła swoją nazwę od instrumentu muzycznego. W starożytności liryka była bardzo popularna i osiągnęła wiele różnorodnych stylów. Początkowo liryka była związana z muzyką, stąd jej dzieła literackie oparte są na rymach, w przeważającym stopniu są wierszowane i posiadają szczególne środki stylistyczne. W czasach antyku znane już były takie gatunki liryczne jak oda, hymn, dytyramb, tren czy elegia. W późniejszych czasach forma tej literatury nieznacznie się zmieniała, choć w kolejnych epokach literackich powstawały nowe formy tej literatury. Tak więc w średniowieczu powstała canzona, natomiast w romantyzmie powstała ballada oraz poemat liryczny. Kolejne epoki literackie urozmaicały i rozwijały tematy poruszane w tych dziełach literackich.
Najwybitniejsi twórcy literatury lirycznej
Liryka bez wątpienia jest literaturą, która swoimi środkami pokazuje piękno danego języka. Stąd poeci i twórcy tej literatury od wieków są doceniani i uznawani za wybitnych przedstawicieli kultury. Polacy mają przede wszystkim Mickiewicza, Kochanowskiego czy Miłosza, Rosjanie Puszkina a Niemcy Goethego. Wszyscy oni żyli w różnych epokach literackich, przez co ich poezja znacząco się różni. Jednak dzieła literackie tych twórców zostały docenione przez ludzi na całym świecie, co pokazuje brak barier dla tej literatury.
