Ostatnio dostaliśmy wiadomość, że Wisława Szymborska zmarła. Ta polska poetka cieszyła się ogromną popularnością na całym świecie. Jej poezja dla wielu osób stała się towarzyszką życia. Szymborska jest często cytowana, doceniana jest przede wszystkim za prostotę języka przy głębokiej tematyce poruszanej w swojej literaturze.

Literatura przesiąknięta bogactwem świata

Wisława Szymborska należy do najważniejszych twórców literatury współczesnej. Jej poezja została przetłumaczona na niemal 42 języków. Doceniła ją także Komisja Noblowska, przyznając jej tą nagrodę w 1996 roku. Poetka umiała w swoich dziełach literackich rozśmieszyć, skłonić do przemyśleń, odkryć nieznane punkty widzenia. Jej literatura jest prosta i nieszablonowa jednocześnie, w tej prostocie poetka umiała przekazać filozoficzne dylematy i problemy człowieka. Do zbioru jej dzieł literackich należą: „Dlatego żyjemy”, „Wołanie do Yeti”, „Sól”, „Wszelki wypadek”, „Wielka liczba, „Ludzie na moście, „Koniec i początek, „Chwila” oraz zbiory poezji. Szymborska tworzyła również felietony, limeryki i inne krótkie formy poetyckie literackie.Te  ostatnie wydała w książkach: „Lektury nadobowiązkowe” i „Rymowanki dla dużych dzieci”.

Poetka z Krakowa

Wisława Szymborska urodziła się w 1923 roku w okolicach Kórnika w Wielkopolsce. Następnie jej rodzina zamieszkała w Toruniu, a od 1929 w Krakowie. Z tym miastem poetka związała się na całe życie. Początkowo zatrudniła się jako urzędniczka, a tworzenie literatury było jej zajęciem dodatkowym. Jednak po zakończeniu II wojny światowej zajęła się działalnością w grupie literackiej „Inaczej” oraz w innych organizacjach. Szymborska nawiązała współpracę z paryską „Kulturą” i Jerzym Giedroyciem. Krytyka tej twórczyni literatury skupiła się na jej działalności politycznej. W początkowym okresie twórczości była przychylna władzom PRL oraz zawierała to w swojej twórczości literackiej. Później jednak zmieniła poglądy i odsunęła się od działalności politycznej, jednak nie wszyscy „wybaczyli jej” ten epizod. Szymborska do końca swego życia tworzyła i aktywnie działała. Zmarła 1 lutego 2012 roku. Na Cmentarzu Rakowickim pożegnali ją najwyżsi przedstawiciele władz i wielu jej czytelników.