Julia Duszyńska jest autorką wielu książek dla dzieci, m.in. „Cudaczka Wyśmiewaczka”. Sama książka wydana została w Warszawie w 1947 roku. Jest to zbiór opowiadań, które łączy osoba głównego bohatera czyli Cudaczka-Wyśmiewaczka. Stworek ten jest cieńszy niż włos, nie potrzebuje jedzenia ani picia, gdyż wystarczy mu śmianie się z innych. Cudaczek-Wyśmiewaczek mieszka z dziećmi i podjudza ich do gniewu i złości, a wtedy ma z nich uciechę. Miejsce akcji zmienia się i w opowiadaniach poznajemy różnych bohaterów, z którymi mieszka stworek Cudaczek-Wyśmiewaczek.

Streszczenie wybranych opowiadań o Cudaczku-Wyśmiewaczku

 1. Cudaczek – Wyśmiewaczek i panna Obrażalska – Cudaczek-Wyśmiewaczek mieszkał w warkoczach panny Obrażalskiej i podpowiadał jej, na kogo ma się obrazić. Kiedy to robiła, skrzat śmiał się i cieszył. Pewnego dnia panna Obrażalska obraziła się na wszystkich dookoła i poszła w świat. Po drodze spotkała staruszka, który powiedział jej o skrzacie, który siedzi w jej włosach i się z niej śmieje. Panna Obrażalska miała wrócić do domu i nie obrażać się przez trzy dni, kiedy to się udało, skrzat nie miał z niej uciechy, więc zniknął.

2. Cudaczek – Wyśmiewaczek wprowadza się do Złośnickiego – Cudaczek-Wyśmiewaczek wprowadził się więc do pana Złośnickiego. Tu jego brzuszek szybko się napełnił śmiechem, kiedy Złośnicki na wszystko się złościł.

 3. Dobre dni u Złośnickiego – Cudaczek-Wyśmiewaczek na dobre zadomowił się u pana Złośnickiego. Jego dni były wypełnione śmiechem, gdyż pan Złośnicki nikogo nie oszczędzał i złościł się bez powodu. Nawet wtedy, kiedy ktoś schował mu ołówek, był obrażony na cały świat. Jak się okazało – ołówek sam sobie schował za uchem.

4. Pan Złośnicki spojrzał w lustro – jednak i tu sute dni Cudaczka-Wyśmiewaczka musiały się skończyć. Pewnego dnia pan Złośnicki spojrzał w lustro i nie spodobała mu się twarz wygięta ciągłym grymasem. Postanowił to zmienić, od tej chwili brzuszek Cudaczka-Wyśmiewaczka znowu był pusty, musiał więc poszukać kolejnego niegrzecznego dziecka.

5. Cała zima u pana Beksy – Cudaczek-Wyśmiewaczek nie musiał długo szukać. Szybko znalazł chłopca, który cały czas płakał. Jego odpowiedzią na niemal wszystko był płacz – kiedy ktoś go obraził, kiedy coś mu się nie podobało, kiedy nie dostał tego czego chciał. Cudaczek-Wyśmiewaczek spędził więc spory czas u pana Beksy, a kiedy ten beczał, skrzat zaśmiewał się do rozpuku.

6. Ostatnia przygoda Cudaczka – Wyśmiewaczka – Cudaczek-Wyśmiewaczek odwiedził też inne dzieci – Kasię co się grzebienia panicznie bała i panię Krzywinosek, która na wszystko kręciła nosem. Również u panny Ady znalazł miły przytułek. Jednak niegrzeczne dzieci uświadamiały sobie swoje złe postępowanie i starały się poprawić. Wtedy Cudaczek-Wyśmiewaczek zostawał głodny i musiał się przenosić w nowe miejsce. Okazało się, że coraz trudniej znaleźć mu niegrzeczne dziecko. Został mu więc uparty osioł, jednak to go nie zadowalało.

Pewnego dnia Cudaczek-Wyśmiewaczek pomógł mrówkom przed kleszczami, które wciągały go do dziury. Kiedy niebezpieczeństwo zostało uratowane, Cudaczek-Wyśmiewaczek słyszał pochwały na swój temat. Bronił się przed nimi i krzyczał, żeby przestały. Jednak po chwili usłyszał bicie serca i zaskoczony stwierdził, że ma serce i nie chce już się wyśmiewać z innych. Od tego momentu Cudaczek-Wyśmiewaczek zmienił się nie do poznania i zamiast wyśmiewać się z innych, zaczął im pomagać.